නවසිවස්තික සමාධිය

නියත මරණය ගෙනෙයි සැමටම
උපන් සැම හට වේවි අතැ'රුම
මේ කයත් ඒ තුලත් ඇති හැම
කුණප කඳු පෙම් බැන්ද නිතරම

මියෙන තූරු දිර දිරා යන කය
මියෙන යම් දින දිරයි මේ කය
ඉන්ද මතුවද දිරන මේ කය
භූමි තලයට එකතු වේ කය

මියැදුනේ යම් කෙනෙකු වේදෝ
සොහොන වෙත ගෙන ගියා වේදෝ
සිදුවෙනා විපරිතය දන්දෝ
දනී නම් සැම ලොබ වඩයිදෝ?

මිනිය ඇත අමු සොහොනෙ බිම මත
දිනෙන් දින ගත වේය ඒ ගත
නිසොල්මන වන වෙනස ඇතුලත
දකින්නට හැකි වේද අභිමත

දිනෙන් දින පසු පසට යන්නේ
වැතිර තිබු ගත තරව ගන්නේ
සිහින් උදරෙද විසල් වන්නේ
රඹ කොටන් මෙන් දිරා යන්නේ

ටිකෙන් ටික වන වෙනස මෙලෙසේ
දිනෙන් දින බෝ වේය විගසේ
නීල වර්ණය ගතේ ගැවසේ
විරූපිත තර රුවක් විලසේ

නීල තර රුව සොහොන මැද්දේ
තඩිස්සුම් හැඩ සතර පැත්තේ
රුහිරු තැන තැන විසිර ඇත්තේ
සම පැලී තැන තැනින් එ'බඳේ

පැළුණු සම් ඇති එ'බඳ මෙලෙසේ
සැරව ධාතුන් ගලයි සිත්සේ
රවාරය මුව පුරා ගියසේ
සිහින් සීරා බිමට වෑසේ

තරවු උදරය පැලී යන්නේ
අතුණුබස් සැම පිටත පැන්නේ
ඕජසින් මළ සිරුර වැනසේ
තිරිසනුන් ලොබ බඳී එහිනේ

සිඳී යයි සම් අතුණු සැලියේ
මුවින් ගෙන තිරිසනුන් වනයේ
සූපයක් රස විඳින කලයේ
මිනී කටු දැන් සමින් එළියේ

පෘෂ්ඨියෙන් පිරි තිබූ සිරුරේ
ඔද බිඳී ඕජසෙන් වැසුනේ
මුත්‍ර මල බිම් තලේ විසිරේ
සුන්වු ඇස් සම් අතුණුබහිනේ

ටික දිනක් ගත වනම එහිනේ
බත් ගොඩක් දැක ගන්න හැකිනේ
සැලිය රත්වන විටදි මෙහිනේ
පණු කැදැල් ඒ ගතින් වැටිනේ

ඔබ මොබින් එන සුළං පොදිනේ
පණු කැදැල් විසිරිලා යන්නේ
කවුඩු ගිජු ලිහිණියන් පැමිණේ
ඉතුරු සම් මස් කොටා බුදිනේ

විසික් කළ මේ කුණප පොදියේ
කීට පණු බැස නැටූ කලියේ
සිවල් ලිහිණින් බුක්ති විඳියේ
මඟුල් ලෙස ගෙන කුණප පොදියේ

දිරූ සෙස් සම් වියළි යන්නේ
හිස් කබල් කටු මතුව එන්නේ
අරටුවෙන් පිරි දරක් වැන්නේ
නිසොල්මන කටු රුවක් සැදුනේ

තවත් දින සති ගෙවී යන්නේ
කූඩු කටු ගොඩ විසිර යන්නේ
ඊට වා රොද රුකුල් දෙන්නේ
පැහැරු මළ කඳ වියැකි යන්නේ

සමින් මස් කෙස් ලොමින් වැසුනද
කටු ගොඩක් ඒ යටින් තිබුණද
පිටින් පෙනෙනා රුවක් තිබුනද
ලොබ කලත් ඉන් පලක් වූයෙද?

දිරා යන මේ කුණප පොදියට
රාග මන ලොල වැඩුම කුමටද?
සිත් දරන්නට ගතේ අනියත
වැඩුම සුභ වේ නිවන් ගමනට

අනියතයි මේ කයත් මෙලෙසින
දුක්ඛිතයි සිත් බැඳුම එබැවින
දිරුම නැවතිය නොහැක කෙලෙසින
නවසිවස්තික වේය මෙලෙසින